| Plena nomo: |
Spiros Sarafian |
| Vivtempo: |
1940 - 2025 |
| Devenlando: |
Grekujo |
| Prezento: |
Forpaso de Spiros Sarafian, elstara figuro de la greka esperantismo
La 22-an de septembro 2025 forpasis, en alta aĝo, Spiros Sarafian (1940–2025), unu el la plej gravaj grekaj esperantistoj, kies kontribuo al la disvastigo kaj kultivado de la Internacia Lingvo en Grekio estis grandega kaj multflanka.
Spiros Sarafian naskiĝis la 10-an de aŭgusto 1940 en Ateno, filo de grekaj enmigrintoj el Armenio. Jam kiel gimnaziano li interesiĝis pri Esperanto, kiam li konatiĝis kun Anakreon Stamatiadis (1868-1964), fondinto de la greka esperantista movado. Li fariĝis lia lernanto kaj poste spirita daŭriganto, rilato kiu profunde influis lian tutan vivon.
Ekde 1958 li estis membro de la Helena Esperanto-Asocio, kie li dum jardekoj havis elstaran agadon: li instruis Esperanton en multaj kursoj, faris prelegojn, donis intervjuojn, kaj partoprenis en la organizado de gravaj eventoj.
En 1971 li fariĝis prezidanto de la Akademio de Esperanto, kiu samjare ricevis la nomon Supera Lernejo de la Internacia Lingvo “Anakreon Stamatiadis”, honore al lia majstro.
Paralele li verkis riĉan kaj valoran verkaron, konatan ankaŭ internacie. En 1987 li publikigis la ampleksan lernolibron La Internacia Lingvo Esperanto – Metodo de Instruado kaj Memlernado (672 p.), salutitan de la tiama ministro pri Kulturo, Melina Merkouri. En 1996 aperis lia trivoluma Greka–Esperanta Vortaro (1226 p.) kaj la akompananta Esperanto–Greka Vortaro. Kiel tradukisto li donis grandan kontribuon: Historio de Herodoto (2006), Fedono (2006), Kritono (2006) kaj La Apologio de Sokrato de Platono (2006), kaj partoj el Paralelaj Vivoj de Plutarko (2015). En 2014 li verkis La Troja Milito, kaj en 2021 la monumentan verkon Gemoj el la Helena Mitologia kaj Historia Trezoro, priskribante 59 mitologiajn kaj historiajn personojn de la helena mondo.
En la lastaj jaroj li senlace subtenis la novan generacion de esperantistoj kaj estis gvidanto kaj mentoro de Andreas Zervas, daŭriganto de la instruado de Esperanto en Grekio kaj Kipro. Per sia profunda scio li grave helpis en la gramatika kaj lingvistika ĝusteco de retaj edukaj materialoj, en la organizado de interretaj kursoj por greklingvanoj, kaj en la eldono de la mallonga reta gramatiko de Esperanto, verko sub lia scienca konsilado.
En sia persona vivo li estis modesta, afabla kaj intelekte viva homo. Kun sia edzino Maria, nepino de Anakreon Stamatiadis, li formis ameman familion kaj havis du filinojn kaj kvar genepinojn. Dum sia malsano li montris rimarkindan trankvilon kaj stoikecon, restante ĉiam serena, spirite klara kaj optimisma, kiel dum la tuta vojo de sia vivo.
Lia forpaso lasas profundan malplenon en la greka kaj internacia esperantismo. La verko, la ofero kaj la homa digno de Spiros Sarafian restas nemalhavebla heredaĵo por ĉiuj, kiuj kredas je la idealo de monda interkompreniĝo kaj frateco pere de la Internacia Lingvo Esperanto.
Fonto: Gazetkomuniko de Andreas Zervas, Tesaloniko, Grekio. |
|
|
