Panteono

Mi esprimas miajn plej sincerajn kondolencojn al Ilona kaj al la familianoj. Mi konis lin dum la inaŭgura poznana sesio en septembro. Mi vere tristas.

Per viaj prelegoj, mia Esperanta horizonto plivastiĝis...
Tamen, per via sinteno amika, frata, solidara k pacama, mia Homa vivo multe pli riĉiĝis...
Profesoro Galor, kie ajn vi estas nun, ricevu mian sinceran dankon!
Al nia kara Ilona, kondolencajn vortojn!!!

Zbyszek estis ĉiam ege simpatia, helpema, malfermita - kore kaj mense - kaj bonstila homo. Tre valoraj estis liaj komentoj, rimarkoj, observoj kiel instruisto sed ankaŭ pri la vivo mem. Lia inteligenta humuro kaj agrabla agmaniero difinis lin. Niajn plej sincerajn kondolencjon - Ida kaj Piotr.

Zbyszek, "mia" profesoro, ne plu vivas. Mi ne scias kiel esprimi mian doloron kaj bedaŭron, ĉefe al Ilona Koutny, kaj al liaj familianoj, kiujn mi ne konas. Plukita el la vivo tiom ne-atendite. Ni preĝu. Li ĉiam montris tioman paciencon, modeston kaj afablecon. La kandelo, kiun li lumigis, volonte montri al ni, studentoj, dum la unua Poznana sesio, ke nenio estas, chio progresas, regresas aŭ ne estas. La memoro de tiu, kiu ne plu estas restu en niaj koroj kaj konduto.

Mi ekkonis lin dum miaj studoj en Poznan (Instruista Trejnado). Kun rideto, helpemo kaj granda koro li turnis sin al la homoj. Vortoj malmulte helpas, sed ĉi tie restis nun nur vortoj por esprimi tristecon. Brakumojn al Vi, kara Ilona, havu forton por elteni la doloron. Akceptu niajn sincerajn kondolencojn: Familio Slezák el Hungario

Mankas al mi la vortoj. Mi volas nur omaĝi al Zbysek kaj esprimi kondolencojn kaj dezirojn pri forto kaj kuraĝo al Ilona. Mi enmense partoprenos en tio, kio okazos dum la venonta sesio de Interlingvistikaj studoj.

Ankaŭ miaj okuloj larmiĝis pro tiu ĉi tre malĝojiga novaĵo. Mi renkontis Zbisek, en Budapeŝto, antaŭ multaj jaroj. Li kun Ilona estis tiuj, kiuj ne nur unu fojon invitis min al ARKONES komence de la jaroj 2000. Fin-fine, en 2007, mi povis akcepti ilian inviton kaj partopreni tiun prestiĝan aranĝon. Danke al ili mi donis unuhoran koncerton. Alia rememoro mia estas la urbovizito kun la gvido de Zbisek. Ankaŭ tiam li transdonis multe da konoj al ni pri la urbo Poznano. Unu pli frua komuna kontribuo al la paneldiskuto pri seksismo en Esperanto.
Zbisek, vi ege mankas al ni. Vi estas en niaj koroj.
Al Ilona, al la kolegoj de Zbisek, mi sendas miajn kondolencojn.
Zbisek ripozu en paco.

Estimata Ilona kaj familianoj, bonvolu akcepti miajn plej sincerajn kondolencojn.

Ankoraŭ kun larmoj en la okuloj, mi volas diri nur ke li estis eksterordinara profesoro. Malmultajn aliajn mi trovis en mia vivo, kiuj havas tiun talenton defii la lernantojn kaj samtempe gvidi ilin, por ke ili donu ankoraŭ pli. Tio estas "educare": ex ducere, elporti la lernantojn el nescio en scion. Li tion sciis majstre fari. Mi ĉiam memoros lin, ĉar li lasis parton de li en ĉiujn siajn lernantojn. Miaj pensoj estas nun kun Ilona, kaj kun miaj kolegoj kaj la ceteraj profesoroj.