Panteono
Edukado.net premie publikigas 10-15 novajn prezentojn de vivantaj instruistoj ĉiujare la 15an de decembro. Vi povas sendi proponojn ĉe la FORUMO.
|
|
Opinioj kaj komentoj
Entute komentoj: 12; | Aldoni propran komenton
Hans Bakker estis mia amiko de tre longa tempo. Miaj unuaj memoroj pri renkontiĝoj kun li reiras al la fino de la 60-aj jaroj. Miaj unuaj laboroj por la movado estis aranĝi instruadon de Esperanto en labortendaroj, laŭ materialoj kaj ekzemploj de Hans kaj roli kiel dua membro de la komisiono por rilatoj kun NEJOj en Italujo por Itala Esperantista Junularo.
Poste ni restis daŭre en kontakto kaj daŭre kunlaboris pri amaso da agadoj. En la UK de Stokholmo ni estis en la sama ĉambro, kiam en tre entuziasmiga etoso li anoncis sian intencon okupiĝi pri Esperanto en Afriko. Kaj la afero daŭris en amaso da postenoj ĝis nun. Li, mi kaj la direktoro de la Centra Oficejo estis ĝis nun la tri membroj, kiuj decidis pri la subvencioj de la konto Espero.
Mi devas konfesi, ke Hans estis tre pli bonkora kaj kompatema ol Osmo Buller kaj mi. Li vere preferis helpi nemeritulon por ne erare ne helpi veran bezonanton.
Parto de mi foriras kun vi, Hans.
Kiel diras la poeto: "Oni foriras, kaj tio ŝajnas ludo, kaj ĝis la fina adiaŭo sian animon oni semas, oni semas je ĉiu adiaŭo."
Renato Corsetti
En la 407a elsendo de Pola Retradio aŭdiĝas kortuŝa kaj riĉa nekrologo pri la vivo de s-ro Hans.
http://pola-retradio.org/2015/01/e_elsendo-el-la-23-01-2015/
Kia eminenta, diligenta kaj laborama homo!
Dankon pro la bela vivo-skizo de Hans. Mi enkonis Hans kaj Ans, kiam mi estis deksep-jarulo kaj la CO ankoraŭ estis mastrumata de Marianne Vermaas. Mi ne povis sekvi lin, ĉar poste mi forlasis la movadon. Dankon Hans, ankaŭ nome de Svetlana. Ci scias kial.
Mi estis tre ŝokita. Kia malbona novaĵo !
Mi ekkonis lin kiam mi estis freŝbakita esperantistino en 1964 en Broek-in-Waterland, mia unua IJK, kaj li ekorganizis kontaktojn kun NEJO-j (ne-esperantistaj junularaj organizoj). Ah ve ! Li tiom multe faris por la kontaktoj kun ne-esperantistaj junularaj organizoj, evoluigis la aferon, kaj li vere kreis la afrikan movadon.
Mi parolas maljunece, sed vere la junaj generacioj ne scias, kiom li pioniris en tiuj aferoj. Sincerajn kondolencojn al Ans kaj iliaj gefiloj, kaj aliaj familianoj.
Triste, Claude
Mi perkoresponde konatighis kun Hans dum la kriza polika periodo en Benino dum la jaro 1988. De Hans mi tuj sciis ke esperanto ne estas la hispana, char la samurbano kiu proponis lernadon de tiu lingvo konvinkis min ke ghi estas hispana. Fakte de Hans mi ne nur lernis esperanton, sed chefe tute alian vivstilon: modesteco. Al li mi shuldas mian nunan sukcesplenan vivon, char danke al li mi konatighis kun esperantistoj kiuj shanghis mian vivon. Dum somero 1994 Hans akceptis min che stacidomo en Amsterdamo kaj gastigis min che li kaj edzino, Ans. Mi tiam malkovris tute alian vivstilon pri kio mi ech parolis en mia tria libreto "Aventuro en mondo de shajnigado". Inspiroplena homo estas Hans por mi.
Jean
La trista novaĵo pri la forpaso de Sinjoro Hans Bakker atingis nin merkrede vespere en Kotonuo dum Seminario pri kapabligo de virinoj en gvidaj roloj, « Unua Kontakto » kun Esperanto kaj legado kaj skribado de la fonua lingvo, ĉefa benina lingvo.
Hodiaŭ matene ĵaŭde ni komencis la kurson per mencio de la agadoj kaj meritoj de Hans Bakker kaj anonco de lia morto. La virina grupo kaj la gvidantoj ekstaris por silenta minuto
La laboro de Hans Bakker por Afriko kaj afrikanoj estas giganta kaj admirinda. Multaj afrikanoj konservis kaj konservos en sia koro brilan kaj patran bildon de li. Li estis kaj estos modelo por ĉiuj esperantistoj pro sia senlaca kaj sindediĉa agado.
Rigardante tian sindedichon ni plu laboru por Esperanto en Afriko kaj en la tuta mondo.
Ni sendas niajn elkorajn kondolencojn al la tuta familio de la forpasinto.
Privas Tchikpe Mireille Grosjean
Kotonuo, Benino
Kiel mi skribis en la retlisto "uea-membroj", mi ankaŭ estas konsternita.
Mi havis la privilegion esti gasto ĉe la geedzoj Ans kaj Hans dum kelkaj tagoj en Amsterdamo. Min forte tuŝis la sperto persone rimarki la koran bonvolemon, kvietan animon kaj sinceran modestecon de tiu ĉi granda homo. Mia impreso estas ke li estis unu el niaj malmultaj veraj zamenhofanoj, do mildkora, sindonema, agema laŭ sento de etika devo kaj funde pacama.
Tiurilate, li restos por ĉiam en mia memora trezorejo kiel vivinta modelo de esperantisma vivo komprenata kiel socia engaĝiĝo kaj solidareco.
Kunfunebre,
José Antonio Vergara
Hans estis vere modela aganto por Esperanto, kaj tute laŭmerite estis inter la unuaj proklamita kiel Esperantisto de la Jaro (1999).
Legu lian tiaman intervjuon:
http://esperanto-ondo.ru/Ind-jaro.htm#2000-intervjuo-hb
Ni memoru lin kaj klopodu agi same sindone!
Mi kelkfoje, sed ne sufiĉe ofte, renkontiĝis kun Hans dum kunvenoj lokaj kaj naciaj. Foje li petis mian etan asiston en presejo por esperantistaj kaj afrikaj agadoj. Tiuj projektoj apenaŭ estis konataj, kaj mi miras kiom multe pli li faris en 'silento' pro sia modesteco. Kaj la panteono ĉi tie jam estas longega!
Ĉie en Afriko kie mi ekkonis esperantistojn, la tuja demando al mi temis kaj temos pri sinjoro Bakker, kiam ili scias pri mia nederlanda deveno. Per brilegantaj okuloj kaj rideto ili demandis: "Kiel li fartas?" Kaj "Kia li estas?", ĉar kutime ili neniam renkontis lin. Ĉiam mi admiris Hans kaj neniam forgesos lin. Lia agado kaj bona koro inspiru ĉiujn homaranojn.
La forpaso de Hans BAKKER estas granda perdo por la tutmonda esperantistaro kaj speciale por esperantistoj el Afriko kaj el landoj kies loĝantaro ankoraŭ suferas pro milito, malsato, rasa diskriminacio, religiaj konfliktoj. Bonvolu transdoni miajn plej sincerajn kondolencojn al lia familio.
Nguyen Xuan Thu
el Vjetnamujo
Kara Hans, mi ĵus eksciis pri via forpaso kaj estas ankoraŭ sub la ŝoko de la novaĵo. Ĝuste hodiaŭ mi interŝanĝis leterojn kun Ans, pritraktante mian prezenton en februaro, dum la amsterdama klubkunveno. Tie mi vidis vin laste antaŭ du monatoj kaj promesis al vi transdoni viajn materialojn al UEA, al la tiea arkivo. Mi faros, kaj konservos ne nur agrablajn memorojn kaj admiron pri via preciza kaj sindona laboro por Esperanto, precipe por la afrika movado, sed ankaŭ zorgos pri tio, ke ĉio, kion vi konfidis al mi kaj edukado.net estos flegata kaj disvastigata. Esprimante miajn kondolencojn al Ans kaj al la gefiloj triste mi publikigas la anoncon pri via forpaso kaj markos en la Panteono nian funebron per la nigra rubando. Ripozu, Hans, en Paco.
Nun Mirejo sidas en Dakaro kun Alphonse Diatta en hotelo Résidence Splendide.
Unue ni rigardis la fotoalbumon pri Afriko kaj revidis multajn konatulojn per iliaj fotoj.
Poste ni rigardas la panteonon.
Mirejo intervjuas Alphonse.
"Hans Bakker estas mia frato kaj gvidanto ekde 1983. En 1987 mi vidis lin en Hungario, ni partoprenis la afrikan seminarion en Hungario. Poste ni partoprenis la IJK en Krakovio. Poste la 72an UKn en Varsovio kun la centjariĝo de Esperanto. Poste ni vizitis la statuon de Zamenhof en Bjalistoko. Poste ni partoprenis la jubileon en Zagrebo, Jugoslavio en tiu epoko. La urbestro de Zagrebo anoncis, ke baldaŭ la lando Kroatio sendependiĝos, same kiel la aliaj regionoj de Jugoslavio. Mi multe kantis en Zagrebo, ĉiuj multe aplaŭdis. Hans Bakker sidis kaj rigardis kaj ridetis.
La rilatoj kun Hans Bakker daŭras per korespondado. Ankoraŭ nun en 2013.
Mi kreis klubon en Ziginŝor, ĉefurbo de Kazamanco. La prezidanto de tiu klubo estas Pierre-Joseph Diatta, mia nevo. La klubo nomiĝas "Esperanto-klubo Hans Bakker".
La trian de januaro 2013 mi revenis el Kazamanco kaj estas kontenta revidi Mirejo-n, kiun mi konatiĝis en 2011, kiam ŝi venis por la Monda Socia Forumo. En tiu forumo estis budo pri Esperanto kaj pluraj senegalaj esperantistoj partoprenis, inkluzive de Jola el Belgio.
Mi dankas al Hans Bakker pro lia subteno dum jardekoj kaj lia helpo al la lertigado de mia filino kaj mi gratulas mian karegan amikinon Mirejo pro ŝia vizito en Senegalo."
