Forumo

En tiu ĉi fadeno mi konsilas kolekti la tipajn erarojn de angloj, por ke niaj kolegoj povu konscie atenti pri ili kaj doni pli da ebloj dum siaj kursoj je la ĝusta instruo kaj ekzercado pri la koncernaj gramatikaĵoĵ kaj leksikaĵoj. Estus bone amikiĝi kun la "falsaj amikoj".
Jen ekzemplo:
demandi - peti oni ofte uzas la vorton demandi anstatau la vorto peti

Petro: Mi telefonas al vi por demandi vian helpon.
Katalin: Mi supozas, ke ĝi ne kapablos respondi al via peto.
Eble vi volis PETI mian helpon, ĉu?

Pluraj rilatas al tiuj "falsaj amikoj".

Mi plurfoje aŭdis ĉe Barlastono (la sidejo de la Esperanto-Asocio de Britio) en diskutrondo pri "nasko- (naskiĝ-)kontrolo". Misuzo de kontrolo vere estas komuna eraro, ĉar ĝi ekzistas en la angla, kie ĝi signifas regi.

Simile mi aŭdas "mi atendis" sufiĉe ofte por partopreni. Eksistas en la angla la verbon "to attend", kiu ja signifas partopreni aŭ ĉeesti, kaj angla-parolantoj ja fuŝas pri tio fojfoje.

”La problemon de la akuzativo ne havas nur anglalingvanoj.”
- - - - - -

Mi tute konsentas pri tio. Estas tre interese, ke en etnolingvo (ekz. en la hungara lingvo), kiu havas nur unu markilon/sufikson por rekta objekto, simile, kiel en Esperanto (sed ”-t” anstataǔ ”-n”), la parolantoj de tiu etnolingvo tamen penadas uzi en Esperanto la rekt-objektan markilon/sufikson (-n). Ili ofte forlasas la akuzativon tie, kie ĝi necesas, kaj metas ĝin tien, kie estas erare.
Ŝajnas, ke la alkutimiĝo al la uzo de rekt-objekta markilo/sufikso, eĉ tiujn uzantojn de Esperanto ne helpas, kiuj ja havas tian gramatikaĵon similforme en siaj patrinlingvoj.
Povas esti, ke temas pri ia psika efero.

Mi multe cerbumis pri tiu stranga fenomeno. Fine mi konkludis, ke hungarlingvanoj malgraǔ tio, ke en siaj patrinlingvo ili uzas ja ĝuste la finiĝon de rekta objekto -t, tamen en Esperanto ili faras oftege similajn akuzativajn erarojn, kiajn faras ekz. anglalingvanoj en kies lingvo ne finiĝo, sed vortordo servas por marki rektan objekton.

Por klarigi tiun fenomenon, mi instruis iom aparte kelkajn lernantojn, kiuj intencis lerni Esperanton ne por akiri lingvoatestilon, sed por privata, praktika uzado.

Anstataǔ la finiĝo -n mi instruis ilin uzi prepoziciecan indikilon de akuzativo, la memstaran rolvorton on. Tiun ideon mi prenis el la rumana lingvo, en kiu, por nomoj kaj pronomoj rumanoj uzas la prepoziciecan akuzativon pe:

'Toată şcoala laudă pe Maria.' = 'La tuta lernejo laǔdas on Maria.' -- ”La tuta lernejo laǔdas Marian.”

La rezulto estis neatendata: uzante la prepoziciecan akuzativon on, miaj lernantoj ne estis malcertaj pri kiam necesas uzi akuzativon, kaj kiam ne.

Ŝajnas, ke estas multe pli malfacile/temporabe lerni uzi korekte finiĝojn, ol memstarajn (izolajn) rolvortojn. Tio estas avantaĝo de precipe izolaj lingvoj.

Krom la komo antaŭ "en la senco", mi volas aldoni, ke en la moderna germana lingvo oni uzas la anglan vorton "standard" en ĝia angla senco. Tiu interfero kaŭzas ankaŭ similajn erarojn de germanaj Esperantistoj.