Forumo

Laǔ Fundamento (Fundamenta Gramatiko, 10-a alineo) ekzistas nur unu akcento (nek longa, nek mallonga): je antaǔlasta silabo.

Bonvolu rigardi mian lastan mesaĝon kiel retiritan. Mi respondis al kontribuo ĉi-tiea sed forgesis ke ĝi estu en la nova fadeno "akcento", kien mi ĝin intertempe kopiis. Pardonu, sed dankon pro la kreo de la nova fadeno.

bojana
afiŝita je 2011-11-10 17:58:11
En diversaj lernolibroj estas skribita ke estad nur unu akcento, je antaŭlasta silabo. Tamen, ie, ĉimomente mi ne rememoras kie, mi legis ke ekzistas du akcentoj en Esperanto: pli longa kaj mallonga. Krome mi prononcas vorton "ONI" kun longa akcento (vere mi ne scias kial, sed tio aspektas al mi logike), kaj mia instruisto admonis min ke mi eraris. Pri kio temas rilate al du akcentoj? Helpu fakuloj, mi petas.

---La longeco de vokalo en Esperanto havas nur alofonan efikon (do estas nuanco de la sama vokalo, kiu estu nek longa, nek mallonga). Alofonoj apenaŭ endanĝerigas la komunikadon.---

Jen ripete la forigita mesaĝo:
muminjo
afiŝita je 2011-11-06 16:05:20
Dua problemo kun la prononcado okazas ĉe la akcento. En la finna lingvo la akcento ĉiam estas en la unua silabo de la vorto. Necesas kutimiĝi, ke en Esperanto la akcento estas ne en la sama silabo kiel en la finna lingvo.
---La plej grava afero estas, ke nur unu silabo estas fiksita kiel portanto de la akcento. En aliaj lingvoj la akcentata silabo estas alie asignata kaj, plej ofte, ne centre, kiel en la finna kaj Esperanto, sed tre diverse, kiel en la angla kaj rusa lingvoj. En iuj lingvoj ne la unuopa vorto, sed la tuta frazo havas nur unu akcenton. Eĉ tio validas nur, se la akcento entute ludas rolon en la lingvo. ---
Alia problemo rilatas al tio, ke en la finna lingvo la frazmelodio estas tre monotona eĉ se temas pri demanda frazo.
---En ĉiuj lingvoj kun centra akcento tia monotoneco minacas, sed ĝi estas eltenebla, se oni vere volas havi internacian lingvon.---
Al finnlingvulo sentiĝas iel nenatura troigo altigi la frazmelodion simile kiel alilingvuloj altigas. Tio okazigas etan problemon en esperantaj demandofrazoj.
---Tia „altigo“ estas ankaŭ tute superflua por finnoj, ĉar ĝi ne estas deviga en Esperanto. Nur la dinama centra akcento estas deviga. La frazmelodio de Esperanto estas neŭtra, kvankam multaj lingvanoj projekcias siajn nacilingvaj kutimojn sur la internacian lingvon. Demandoj estas indikataj per la demandvortoj „ĉu“ kaj la „k-demandvortoj“ de la korelativa tabelo. La intonacio havas tiom da diversaj funkcioj en diversaj lingvoj, ke ĝi ne estas tiel facile unuecigebla, kiel la akcento. ---

Plimulto de komunikado per Esperanta lingvo okazas skribe, do fraza akcento ne multe gravas. Kiam samlandanoj kunvenas, ili preskau ĉiam krokodilas, do frazakcento nenian rolon ludas.