Forumo

Se vi vere postulas absolutan unusencecon: tio ne eblas (ĉiu persono havas alian nociaron, finfine, kvankam kun komunaj trajtoj). Se vi celas unusencecon (nur) sintaksan, tio (iagrade) estas ebla, sed tio laŭ mi postulas pli da ŝanĝoj, ol vi pensas. Sintakson tian certe oni povas krei por lingvo nehoma, por komputila/maŝina interlingvo, ekzemple (konideru la sistemon DLT). Por homa lingvo tia sistemo eble estus tro balasta. Ofte troan precizemon oni eĉ malŝatas (oni mokas precizaeman eksplikon de "evidentaĵo". Eblas eventuale io meza. Oni povas eventuale strebi al tio, ke unusencigo ("sintaksa malambiguigo" estu almenaŭ ebla, elektebla. (Tion celis en terminologio Eugen Wüster. principe). Ĉe lingva planado unu el la paŝoj estas projektado de sistemo. (Ni diru: la unua, kiun sekvas statusa planado, rrstoiĝo-planado., pélanado de alproprigo, disvastigo, instruado ks.)- Priskribo de sintakso ne estas en si mem ia "homa lingvo": lingvo ekestas, kiam komunumo sistemon alproprigas/ekuzas, uzas, havas pere de ĝi interrilatojn.- Multaj, eble iel bonaj sistemoj, kiujn eĉ esperantistj en ekzamenas (???), esploras, studas aŭ eĉ rimarkas, povas havi avantaĝojn iajn, sed oni ne havi planon aŭ sukceson ensociigi ilin, ĝis nun. Ekzistas esceptoj: Ido, Interlingvao, eble Loĵbano, Tokipono. Oni povas trakti kiel lingvoprojekton kun sistemo iom simila al via sistemo la Zamenhofan projekton el 1892-94, sed ĝi ne iĝis (estis) ensorbita de ia ajn homa komunumo. - Eble viaj diskutoj eestas speco de "statusa planado", tamen sistemon, en kiu plura, multa ne akodrdiĝas, mi konsideras sistemo parenca, sed jam alia.