Diplomlaboraĵoj

La nomigo de la familianoj kaj parencoj en Esperanto (kompletigo de ĉi tiuj nomoj)

La aŭtoro proponas esprimi la pli malproksimajn parencajn rilatojn uzante la afiksojn bo-bobo, pra-prapra akj ceteraj. li prezentis ĝis nun ne uzatajn formojn (prakuzo, praonklino, kunbopatro (patro de bofilo)). Li tute ne uzas neologismojn. "Mi deziras pruvi, ke la Esperanta lingvo povas esprimi ĉiun gradon de la parencaj rilatoj. Oni trovas ĝis nun en la vortaroj kaj lernolibroj nomojn de familianoj kaj proksimaj parencoj. Antaŭe mi skribis, ke mi kredas, ke la loĝejcirkonstancoj ebligos, ke denove kunloĝos tri-kvar generacioj, do la gefiloj renkontiĝos kun siaj malproksimaj, sambranĉaj parencoj, do ili devas koni la parencan gradon kaj alparolon. Por enkonduki ĉi tiujn novajn konceptojn ni devas krei novajn vortojn. Mia laboraĵo enhavas ununuran neologismon(ŝtifo), kiu troviĝas ankaŭ en PIV. Mi ne proponas ĝian uzadon. Dank' al la klara kaj logika afiksa sistemo de Esperanto, perhelpe de ĉi tiuj sufiksoj kaj prefiksoj, ni kontentige povas esprimi la gradojn de la parenceco. Tiujn ĉi vortojn konas ĉiu esperantisto post iom de pensado sen klarigoj / praonklo, prapraonklo, boonklino, praboonklino, baptofrato...; ilin mi prezentis sur tabeloj/. La proksiman boparencecon la vortaroj signas ne-precize. Ekzemple, laŭ PIV, la edzo de mia onklino estas onklo, kvankam tute estas klara, ke li estas boparenco, do lia nomigo estas boonklo. Tiujn ĉi diferencojn la naciaj lingvoj severe diferencigas. Do ni nepre devas enkonduki en la vortarojn la nomigojn de la parejcoj, almenaŭ ĝis la tria grado kaj pliklarigi la boparencecon. Miaj nomigoj ne estas perfektaj, eble ili estas hungarismoj. Ni devas serĉi kaj trovi la plej bonajn solvojn. Mi ankaŭ analizas la neparencajn apudulojn /amiko, najbaro.../"

Zoologiaj terminoj de la Universala Vortaro

Esperanto-bibliotekoj en la mondo

La aŭtoro priskribas elektitajn Esperantajn bibliotekojn (ŝtatajn, asociajn kaj privatajn) en la mondo kaj sur tiu ĉi fono ŝi klopodas montri la staton de polaj bibliotekoj enhavantaj Esperanatajn eldonaĵojn. En la studo estas prezentitaj la plej gravaj kaj grandaj Esperantaj bibliotekoj, ilia historio kaj aktuala stato kaj ankaŭ laboroj sur la propaganda-informa kampo. Por la Esperanto-libraro estas grave, ĉu ĝin prizorgas profesia bibliotekisto, ĉu ĝi posedas katalogon, ĉu eblas pruntepreni librojn, ktp. La analizo koncernas precipe eŭropajn librarojn, ĉar la aŭtoron ne atingis informoj pri ekstereŭropaj bibliotekoj. La entreprenita analizo baziĝas ĉefe sur fontoj ricevintaj de diversaj lokoj (korespondado, statutoj, enketoj, opinioj de bibliotekestraroj).

Pri sudmaraj lingvoj

Ne temas pri verko rilate al Esperanto, sed pri ĝenerala lingvistika verko skribata en Esperanto.

El la lingvistika terminologio de la 20-a jarcento

La verko prezentas , kun esperantlingvaj difinoj, la plej gravajn lingvistikajn terminojn de la lingvistiko de la 20-a jarcento, surbaze de prilaboro de la Hungara lingvistika terminaro de Peter Siptar. La terminoj aperas en la lingvoj angla, rusa, hungara kaj en Esperanto. Oni trovas en la laboro la karakterizajn terminojn de la franca kaj usona strukturismoj, de la Praga skolo, k.s. Atendita kaj bone utiligebla laboro.(Wacha Balazs)