Diplomlaboraĵoj

Denaskismo en Brazilo: speciala dulingvismo

Resumo. Ekzistas diversaj tipoj de dulingvismo, kaj eĉ de plurlingvismo (situacio, en kiu unu homo parolas tri lingvojn aŭ pli). Ĉi tiu studo celas analizi specialan tipon de dulingvismo: denaskismo, kiu okazas, kiam homo parolas, ekde la naskiĝo Esperanton kaj alia(j)n lingvo(j)n. La celo de la esploro estis nur unu lando: Brazilo (la lando de la esploristo). Oni malkovros la averaĝan aĝon, la lernejan situacion de la denaskuloj kaj de iliaj gepatroj, kaj la metodon plej uzatan en tiu lando por lernigi Esperanton denaske, tio estas, ĉu ekzemple la metodon UPUL (unu persono, unu lingvo) aŭ USUL (unu situacio, unu lingvo). Pri la religio, ni malkovros, ĉu veras, ke la plejmulto de la brazilaj denaskuloj estas spiritismaj. Oni vidos, ĉu la denaskuloj tie havas Esperanto-amiko(j)n. Ni ekscios ĉu la lernejo havis specialan influon al la lernado de Esperanto. Kaj kiu(j)n alia(j)n lingvo(j)n oni instruas al la denaskuloj. Oni vidos iliajn hobiojn kaj plej ŝatatajn lernobjektojn. Kaj fine, en kiom da landoj la infanoj ĝis nun vojaĝis, kaj ĉu ili havis menciinda(j)n fakto(j)n/sciojn pri sia plurlingva eduko. Ni havos vastan portreton de la situacio de la denaskuloj en Brazilo nuntempe. Per interretaj enketiloj, 16 denaskaj esperantistoj estis intervjuataj, kaj la rezultoj estis komparataj al tiuj de aliaj eŭropaj esploroj.

Kompara studo de la morfologiaj kategorioj de la franca kaj Esperanto: privilegia ilo de internacia komunikado

Problemoj de la internacia lingva komunikado tra la jarcentoj

"La diplomitino en la unua parto faras superrigardon pri la solvo de internacia komunikado de la antikva tempo ĝis la 17-a jarcento. Poste ŝi analizas la ideojn de Descartes 'dekart) kaj Leibniz (lajbnic) kaj ties influon al la projektoj pri artefarita lingvo ĝis la 19-a jarcento. Kaj fine Ampova analizas la du realigitajn lingvojn Volapuko kaj Esperanto. Pli detale ŝi priskribas la strukturon de Esperanto kaj argumentas la kaŭzojn, kiuj certigas al ĝi utiligon pli ol jarcenton". (Rumjana Lazarova: recenzo en Bulgara Esperantisto, n° 12/1990)

Komparo de paroloj el retorika vidpunkto

Retoriko havas longan tradicion en la okcidentaj landoj. En Ĉinio kaj Japanio la tradicioj estas aliaj. Esploristoj atestas pri la observeblaj diferencoj ĉe gestudentoj de diversaj kulturoj. La hejman kulturon la verkistoj aŭ parolantoj kunportas en siajn tekstojn kaj parolojn. La jena studo provas esplori ĉu ekzistas tiaj diferencoj ĉe esperantistaj prelegantoj de diversaj kulturaj tradicioj. La studobjektoj estas elektitaj inter la prelegoj farataj dum la 3-a Nitobe-simpozio en la kadro de la Universala Kongreso en 2004. La elirpunkto per kiu la prelegoj estas studataj estas la retoriko laŭ la greko-romia tradicio.

La kastilia kiel bazo kaj rimedo de interlingva planado

La aŭtoro prezentas unue kelkajn notojn pri interlingvistiko, klarigas la diferencojn inter la skemisma kaj naturalisma lingvoplanadoj. En aliaj ĉapitroj la aŭtoro analizas kelkajn projektojn kreitajn sur la bazo de kastilia lingvo, kiel Nouve Roman /1897/, Hom Idyomo /1921/, la projektoj de Lavagnini, Neolatina /1948/, Anglolat, ktp. Ari konkludas sian verkon per la rimarko, ke Esperanto alportis al la lingva planado novan, esence socian dimension, kiu tute mankas al la hispanidaj lingvoprojektoj.