Diplomlaboraĵoj

La francaj originoj de Internacia Katolika Asocio: IKUE

Mallonga priskribo de la rilatoj inter Esperanto kaj kristianismo antaŭ 1903. Resuma vivo de P-ro Emile Peltier (1870-1909), la prafondinto, kun traduko de multaj eltiraĵoj el la unua numero de "Espero Katolika". Longa ĉapitro pri la frua esperanto ekumenismo (antaŭ 1910). Komencoj de IKUE , kun P-ro Richardson kiel unua prezidanto. "Skiza" historio de IKUE ĝis la 1980-aj jaroj, insistanta pri la ekumena flanko. Multaj ilustraĵoj (ricevitaj de s-ro Jean Amouroux, Perpignan).

Bazo-Lingvo por la aŭtomata tradukado

Esperanto-parolo: vigliganta aktiveco en la elementa lernejo.

La verko celas, pere de Esperanto, vigligi la aktivecojn en la elementa lernejo. La aŭtoro realigis por tio konceptojn, gravuraĵojn, komunikilojn, kiuj povas interesi la instruistojn, infanojn kaj gepatrojn. Li proponis sep afiŝojn por instruistoj kaj infanoj, subskribon favore al Esperanto por la gepatroj, kaj video-filmon.

Tempo kaj aspekto en la verbaj markiloj. La kazo de konstruita lingvo : esperanto.

Tiu studo analizas Esperanton laŭ la aspekta kaj tempa aspektoj, kaj aparte priesploras la problemon de la valoroj de la pasivaj formoj -at- kaj -it-. Unue, la celo estas montri ke tiu konstruita lingvo povas esti studata samkiel ĉiuj aliaj naturaj lingvoj. Ĝia statuso ne implicas artefaritecon. Ĝi respektas la kriteriojn de natureco, do ĝi estas kongrua kun la homa funkciado. Tio aparte validas pro ĝia regulemo, tra leksiko, fonologio, sintakso kaj eĉ konjugacio. Tamen, tiu reguleco de la konjugacio ne validas se oni deziras distingi inter verbaj markiloj kaj aspektaj markiloj. Fakte, tiu terminologio ne estas taŭga por plimulto de la lingvoj, inkluzive Esperanto. Tiu laboraĵo pristudas la verbajn finaĵojn kiel markiloj ligitaj al enunciativaj operacioj. Tio ebligas konstrui regulan sistemon, kvankam la surfacaj valoroj ne ŝajnas regulaj. La hipotezo estas ĉi tie la distingo inter markiloj por aserto (-as, -is kaj -os), markiloj por tempa lokigo (-ant, -int- kaj -ont-), kaj markiloj por pasiva diatezo (-at-, -it- kaj -ot-). La diferencoj inter ĉiu tipo de markiloj dependas de la vokalo kiu estas uzata. Tiuj diferencoj de funkciado klarigas kial la markilo -at- ne havas simetrian funkciadon kiel -it-.

Esperanto, inter universalaj idealoj kaj lokaj kulturaj praktikoj. La kazoj franca, belga kaj brazila.

Bien qu’un nombre considérable d’études soient dernièrement consacrées à l’espéranto, celles-ci s’arrêtent dans leur grande majorité à la dimension linguistique, notamment au caractère propédeutique de cette langue. Les aspects culturels et identitaires sont omis, en négligeant le fait que, si l’espéranto est actuellement la langue construite la plus parlée au monde, elle doit en grande mesure son succès à la personnalité de son créateur, Ludwik Zamenhof. Celui-ci a formulé une philosophie appelée « homaranisme », par laquelle il concevait l’humanité comme une grande famille, indépendamment de l’origine ethnique, de la religion ou de la langue parlée des individus. L’espéranto surgit justement de son désir d’union de la famille humaine, dans le contexte de la montée des nationalismes à la fin du XIXèmesiècle. Depuis, il est devenu langue de diffusion de nombreuses idéologies, qui y voient un instrument propice à leur expansion. Actuellement, il compte des locuteurs répandus sur tous les cinq continents habitables. Cette recherche analyse les cultures espérantistes française, belge et brésilienne, en mettant en regard l’adaptation locale de l’espéranto et les constructions identitaires et culturelles internationales, favorisées par les congrès annuels mondiaux d’espéranto. À travers l’étude participative et la méthodologie qualitative, divers profils d’espérantistes sont analysés afin d’offrir une perspective complexe sur le monde espérantophone.