Diplomlaboraĵoj

Dedistanca edukado en Esperanto: la programo Ekparolu! kiel ilo por efika dua-lingva akirado - Historio, rezultoj, estonteco -

La celo de tiu disertaĵo estas analizi la ecojn de dedistanca (de-distanca) edukado (DDE), kiel ĝi aplikiĝas al dua-lingva akirado (DLA) kaj kian rolon ludas la dedistanca progresiga lingvo-programo Ekparolu! en tiu kunteksto. La ĉefaj paŝoj faritaj dum la esploro estas la analizo de la evoluoj en edukado kaj akceliĝo de DDE; la analizo de la teorioj kaj fakaj esploroj pri DLA, kiel komprenebla enigo, zono de proksima evoluo, konversacia interago, tutfizika reago k.a.; la analizo de la programo Ekparolu!, la resumo de la laboro ĝis nun farita en la prorgamo, la rolo de ĝiaj membroj (instruantoj kaj lernantoj), la taksado de ĝia valoro surbaze de la teorioj pri DLA kaj DDE; la taksado de la trejnado por la geonkloj; raporto pri la utilo al genevoj kaj al la E-movado; esploro de eblaj manieroj por evoluigi la programon kaj por plivastigi la scion pri ĝi en Esperantujo, tiel ke ĝi povu prosperi estonte.

Variado aŭ stabileco en la funkciado de la adverboj en Esperanto? Enunciativa analizo de la marko -e

Tiu disertacio rilatas al la adverboj en Esperanto kaj provas malkovri kion povas instrui tiu neordinara lingvo (unue konstruita lingvo, nun vivanta lingvo) pri tiu kategorio pli ĝenerale. La studo aparte fokusiĝas pri la adverba finaĵo -e. Tiu studo ĉefe celas determini ĉu oni povas trovi iun formon de stabileco tra la grandega sintaksa kaj semantika variado kiun oni povas observi. Dank'al tiu observado, ni montras la produktivecon de la adverboj kaj la apartecon de tiu kategorio en Esperanto. Surbaze de la teoria kadro de Antoine Culioli (TOPE), ni priskribas kiel -e funkcias, kaj ni montras ke ĝiaj variaj uzoj dependas de operacio de kvalita lokigo rilata al la situacio de elparolado. Fine, ni pritraktas la ŝajne superflua uzo de la finaĵo -e por vortoj, kiuj estas ĝenerale agnoskitaj kiel primitivaj adverboj.

Vortfarado el la vidpunktoj de hindeŭropa lingvoscienco kaj de esperantologio

«Flamigadante la fajron»: La arĥivoj esperantistaj kiel lingvokomunumaj arĥivoj

Andrew Flinn kaj la brita Community Archives kaj Heritage Group popularigis la koncepton de komunumaj arĥivoj, kiu estas kritikita kaj pro la hibrida kaj neorgana naturo de tiuj heredaĵkonglomeraĵoj kaj por la nedifino de la koncepto mem de ‘komunumo’. La profunda studo de la koncerna bibliografio el postmoderna vidpunkto malkovras, ke, unuflanke, la koncepto de lingva komunumo tute forestas en tiuj diskutoj, kiuj neniam traktis iun ajn arĥivon dediĉitan al la dokumentado kaj identeco de lingva komunumo; krome ili neniam konsideris ankaŭ lingvan justecon, kvankam la aktivula kaj protesta funkcio de tiuj arkivoj fariĝis ilia ĉefa karakterizo. Aliflanke, arĥiv-teoriistoj montris sin nesentemaj al la problemo de lingva diskriminacio ĝis la malkaŝa esprimo de antaŭjuĝoj, kiujn socilingvistiko difinus kiel ‘lingvismon’, kaj ankaŭ nesentemaj al la konstruita naturo de arĥivaj terminologioj, al iliaj diferencoj inter lingvoj, al ilia uzo de popolaj polisemaj anglaj esprimoj kiel ekzemple «collection» kaj «community», al la arbitreco de supozite esencaj dikotomioj kiel ekzemple «fonds/collection» aŭ «archives/manuscripts», kaj al la esencismeco de la difino mem de ‘arĥivo’. Por vastigi la teorion de komunumaj arkivoj kaj igi ĝin aplikebla al la problemo de lingva diverseco, ĉi tiu studo ĉerpas konceptojn el la malkonstruismo de la filozofo Jacques Derrida kaj el la teorio pri komunumaj arĥivoj kiel ekzemple ‘simbolan neniigon’ kaj ‘paŭzostrukturojn’ por analizi la arĥivojn de kolektivo kiu havas la duoblan karakteron de lingva komunumo kaj socia movado por lingva justeco: la esperantistaro. Specife, ĝi entreprenas priskriban kaz-esploron de la evoluo, organizado kaj agadoj de Esperanto-arĥivo situanta en Svisujo per la analizo de publikigitaj kaj arĥivaj dokumentoj, duonstrukturitaj intervjuoj kun koncernaj informantoj, kaj partoprenanta observado, por identigi la servojn kiujn ĝi provizas al sia komunumo. La rezultoj estas komparitaj kun alia lingvokomunuma arkivo, la Yiddish Book Center. Ambaŭ havas komunajn trajtojn, kiel la gravan instruan funkcion, la pligravecon de bibliografiaj materialoj, kaj la implican funkcion decentri kaj relativigi la nacian identecon. Aliflanke, karakterizo de Esperantaj arĥivoj, kiu ne kongruas kun la difino de komunumaj arĥivoj kiel ‘sendependaj’, estas la nerezisto al cedo de la fizika gardado de siaj kolektoj al publikaj arĥivoj. Malgraŭ ĉio, ili estas ‘kontraŭ-arĥivoj’ en la senco de vehikloj de reformprojekto por la tuta socio kiel en la kazo de arĥivoj de sociaj movadoj. La studo finiĝas per esplordemandoj kiuj povus gvidi la kunlaboron de publikaj arĥivoj kun la Esperanto-komunumo kaj krome kun aliaj komunumaj arĥivoj.

Denaskismo en Brazilo: speciala dulingvismo

Resumo. Ekzistas diversaj tipoj de dulingvismo, kaj eĉ de plurlingvismo (situacio, en kiu unu homo parolas tri lingvojn aŭ pli). Ĉi tiu studo celas analizi specialan tipon de dulingvismo: denaskismo, kiu okazas, kiam homo parolas, ekde la naskiĝo Esperanton kaj alia(j)n lingvo(j)n. La celo de la esploro estis nur unu lando: Brazilo (la lando de la esploristo). Oni malkovros la averaĝan aĝon, la lernejan situacion de la denaskuloj kaj de iliaj gepatroj, kaj la metodon plej uzatan en tiu lando por lernigi Esperanton denaske, tio estas, ĉu ekzemple la metodon UPUL (unu persono, unu lingvo) aŭ USUL (unu situacio, unu lingvo). Pri la religio, ni malkovros, ĉu veras, ke la plejmulto de la brazilaj denaskuloj estas spiritismaj. Oni vidos, ĉu la denaskuloj tie havas Esperanto-amiko(j)n. Ni ekscios ĉu la lernejo havis specialan influon al la lernado de Esperanto. Kaj kiu(j)n alia(j)n lingvo(j)n oni instruas al la denaskuloj. Oni vidos iliajn hobiojn kaj plej ŝatatajn lernobjektojn. Kaj fine, en kiom da landoj la infanoj ĝis nun vojaĝis, kaj ĉu ili havis menciinda(j)n fakto(j)n/sciojn pri sia plurlingva eduko. Ni havos vastan portreton de la situacio de la denaskuloj en Brazilo nuntempe. Per interretaj enketiloj, 16 denaskaj esperantistoj estis intervjuataj, kaj la rezultoj estis komparataj al tiuj de aliaj eŭropaj esploroj.