Diplomlaboraĵoj

"Unu lingvo por ĉiuj, unu lingvo de neniu lando": Kampa esplorado pri esperantaj identecoj.

Etiko kaj esperantistoj

Enkonduko Parto 1. Difino de vortoj "etiko" kaj "ethos" Parto 2. Esperanto kaj ĝia kreinto Ludwik Zamenhof Kiu estas esperantisto? Parto 3. Etikaj kaj neetikaj kondutoj en esperanta medio laŭ priskriboj de esperantistoj kaj en elektita esperanta literaturo Konkludo

Esperanto : La interna ideo en siaj originoj kaj kelkaj el siaj esprimoj kaj manifestiĝoj (ĉu helpo aŭ obstaklo en la disvastigo de la lingvo ?)

Temas pri la ekzisto kaj rolo de la "Interna Ideo" de Esperant(ism)o, unue difinita kiel "frateco kaj justeco inter ĉiuj popoloj" (2-a UK, Genève, 1906), de (Ludoviko) Lazar Markoviĉ (aŭ Lejzer Motelev) ZAMENHOF. La tezo studas la influon de la familia kaj socia origino (judeco), kaj poste de tolstojismo, sur la elpensanton de Esperanto, kiu unue revis pri fondo de hilelismo (laŭ la nomo de Hillel la Maljuna, samtempulo de Jesuo), kaj poste de homaranismo, "neŭtrala ponto inter la religioj" (kiel Esperanto volas esti neŭtrala ponto inter la lingvoj), ambaŭ rifuzitaj de la esperantistaro. La malpli preciza interna ideo, ĝenerale akceptata, sorbe inkludis idealon de tolerema neŭtraleco kaj de paco ; la lingvo estis proponata al la Ruĝa Kruco kaj servis en la sava gastigado de aŭstraj infanoj, ĉefe en Hispanio ; kaj la solidareco (Interhelpo de UEA) ebligis la forsavon de pluraj judaj esperantistoj (laŭ neeldonitaj korespondaĵoj el UEA-arkivoj). Post la morto de Zamenhof (14-4-1917) la ideo, aparte memorigita en rilato kun lia naskiĝtago kaj liaj tombo en Varsovio kaj naskiĝurbo Byałystok (UK-oj 1927, 31, 37, 59, 87, 2009), restis viva unue danke al la Rondo(j) "Konkordo", ĉefe en Pollando ĉirkaŭ la familio Zamenhof (Klara, Leono, Felikso, Lidja). Intermilite en Francio la lingvo estis favore akceptata kaj subtenata – eble pere de reto de DREYFUS-defendantoj ĉirkaŭ Gaston MOCH kaj poste Paul PAINLEVE – de 42 anoj de la Scienca Akademio. Esperanto disvastiĝetis ĉe Libervola Civila Helpservo Internacia ktp. Malgraŭ strangaĵetoj (himno, verdaj flago kaj steloj...) kiuj eble repuŝis neesperantistojn, kelkaj ĵuroj "reunuigi la homaron" estis garantio, se ne ĉiam de progreso, almenaŭ de daŭro. [E-trad. de la oficiala resumo]

La kondiĉoj de globa publika sfero: teoria ekzameno de la tezoj de Mead kaj Arendt kaj konsiderado kun Esperanto-movado

Por pripensi la tutmondiĝon estas grava la demando, ke kiel kunligiĝas "memo kaj socio". Ĉar tutmondiĝa fenomeno ne nur estas plimultiĝo de kunlaboro internacia aŭ globskala, sed ankaŭ estas likiviĝado de la naci-ŝtataj strukturoj mem. Por pritrakti la interligon de memo kaj socio, mi baziĝis sur la nocio "socia memo" farita de G.H.Mead kaj ankaŭ aplikis la pripensojn de H.Arendt pri publika sfero. Surbaziĝante sur la pensaĵo, mi povis trakti la strukturon de tutmondiĝo kaj ankaŭ serĉi la staton de la globskala publika sfero. En ĉi-studo ne nur aperas makra priskribo de globskala publika sfero, sed ankaŭ provo pritrakti "Globan komunikadon" de pli malgrandaj aktivadoj. Mi pritraktis la komunumon de la planlingvo Esperanto. Kaj mi priserĉis kiel la homoj aŭ la socioj alfronti al la tutmondiĝo kaj kiel fari la novan publikan sferon.

La Studo pri Disvastiĝo de Esperanto en Ĉinio inter 1891 kaj 1949