Diplomlaboraĵoj

La funkciado de planlingvo: Esperanto, teoriaj problemoj.

La disertacio pritraktas la teoriajn problemojn de lingvoplanantoj. Tute aparte ĝi diskutas la pozitivajxojn de Volapük, kaj la lingvistikajn problemojn kunligitajn kun la efektiva funkciado de Esperano (ĉu ekzistas variaĵoj lokaj, sociaj, stilaj? ĉu la gramatika karaktero de la radikoj estas pravigebla el la vidpunkto de la efektiva funkciado de Esperanto?). Fine, ĝi enhavas intervjuojn kun eŭropa kaj japana parolantoj de Esperanto, kiuj klarigas kiel la lingvo funkcias por ili en la normala vivo.

Tipologio de kelkaj lingvistikaj fenomenoj en la lingvoj litova, franca kaj Esperanta .

En la diplomverko laŭ kompara metodo estas analizitaj elektitaj fenomenoj en la tri menciitaj lingvoj. Oni elstarigas komunajn kaj ankaŭ principe diferencajn trajtojn. Ekzemple, oni vaste analizas semantikajn sencojn de refleksivaj verboj en litova, franca kaj Esperanta lingvoj. Estas analizataj ankaŭ kelkaj aliaj lingvaj formoj. Oni konkludas, ke ĉiujn sencajn nuancojn de litovaj kaj francaj formoj oni povas sukcese esprimi en Esperanto. Resumo de la verko estas en la rusa, franca kaj Esperanto. La bibliografion konsistigas 26 fontoj.

La internacia lingvo IDO (reformita Esperanto) kaj ĝia apliko al farmakologiaj sciencoj

Esperanto : La interna ideo en siaj originoj kaj kelkaj el siaj esprimoj kaj manifestiĝoj (ĉu helpo aŭ obstaklo en la disvastigo de la lingvo ?)

Temas pri la ekzisto kaj rolo de la "Interna Ideo" de Esperant(ism)o, unue difinita kiel "frateco kaj justeco inter ĉiuj popoloj" (2-a UK, Genève, 1906), de (Ludoviko) Lazar Markoviĉ (aŭ Lejzer Motelev) ZAMENHOF. La tezo studas la influon de la familia kaj socia origino (judeco), kaj poste de tolstojismo, sur la elpensanton de Esperanto, kiu unue revis pri fondo de hilelismo (laŭ la nomo de Hillel la Maljuna, samtempulo de Jesuo), kaj poste de homaranismo, "neŭtrala ponto inter la religioj" (kiel Esperanto volas esti neŭtrala ponto inter la lingvoj), ambaŭ rifuzitaj de la esperantistaro. La malpli preciza interna ideo, ĝenerale akceptata, sorbe inkludis idealon de tolerema neŭtraleco kaj de paco ; la lingvo estis proponata al la Ruĝa Kruco kaj servis en la sava gastigado de aŭstraj infanoj, ĉefe en Hispanio ; kaj la solidareco (Interhelpo de UEA) ebligis la forsavon de pluraj judaj esperantistoj (laŭ neeldonitaj korespondaĵoj el UEA-arkivoj). Post la morto de Zamenhof (14-4-1917) la ideo, aparte memorigita en rilato kun lia naskiĝtago kaj liaj tombo en Varsovio kaj naskiĝurbo Byałystok (UK-oj 1927, 31, 37, 59, 87, 2009), restis viva unue danke al la Rondo(j) "Konkordo", ĉefe en Pollando ĉirkaŭ la familio Zamenhof (Klara, Leono, Felikso, Lidja). Intermilite en Francio la lingvo estis favore akceptata kaj subtenata – eble pere de reto de DREYFUS-defendantoj ĉirkaŭ Gaston MOCH kaj poste Paul PAINLEVE – de 42 anoj de la Scienca Akademio. Esperanto disvastiĝetis ĉe Libervola Civila Helpservo Internacia ktp. Malgraŭ strangaĵetoj (himno, verdaj flago kaj steloj...) kiuj eble repuŝis neesperantistojn, kelkaj ĵuroj "reunuigi la homaron" estis garantio, se ne ĉiam de progreso, almenaŭ de daŭro. [E-trad. de la oficiala resumo]

Mondlingvo kaj mondekonomio

Enkonduko: la naturo de la lingvo ĝenerale kaj de artefariota lingvo speciale: a) mondlingvo kaj mondhelplingvo kiel komunikilo de internaciaj ekonomiaj rilatoj b) la problemo de internacia helplingvo Esperanto c) Esperanto kiel kulturfaktoro d) Esperanto kiel ekonomia faktoro La signifo de Esperanto kiel helplingvo por la mondekonomiaj rilatoj: a) Esperanto kaj mondtrafiko b) Esperanto kaj mondkomerco c) Esperanto kaj aliaj gravaj mondekonomiaj terenoj Konkludo: Esperanto kiel rekonstrufaktoro