Diplomlaboraĵoj

Esperanto, inter universalaj idealoj kaj lokaj kulturaj praktikoj. La kazoj franca, belga kaj brazila.

Bien qu’un nombre considérable d’études soient dernièrement consacrées à l’espéranto, celles-ci s’arrêtent dans leur grande majorité à la dimension linguistique, notamment au caractère propédeutique de cette langue. Les aspects culturels et identitaires sont omis, en négligeant le fait que, si l’espéranto est actuellement la langue construite la plus parlée au monde, elle doit en grande mesure son succès à la personnalité de son créateur, Ludwik Zamenhof. Celui-ci a formulé une philosophie appelée « homaranisme », par laquelle il concevait l’humanité comme une grande famille, indépendamment de l’origine ethnique, de la religion ou de la langue parlée des individus. L’espéranto surgit justement de son désir d’union de la famille humaine, dans le contexte de la montée des nationalismes à la fin du XIXèmesiècle. Depuis, il est devenu langue de diffusion de nombreuses idéologies, qui y voient un instrument propice à leur expansion. Actuellement, il compte des locuteurs répandus sur tous les cinq continents habitables. Cette recherche analyse les cultures espérantistes française, belge et brésilienne, en mettant en regard l’adaptation locale de l’espéranto et les constructions identitaires et culturelles internationales, favorisées par les congrès annuels mondiaux d’espéranto. À travers l’étude participative et la méthodologie qualitative, divers profils d’espérantistes sont analysés afin d’offrir une perspective complexe sur le monde espérantophone.

La Esploro pri Ĉina Esperanto-Movado dum la fino de Qing-Dinastio kaj komenco de Ĉina Respubliko

"Unu lingvo por ĉiuj, unu lingvo de neniu lando": Kampa esplorado pri esperantaj identecoj.

ĈU ESPERANTISTOJ AGAS INTER SI ALIMANIERE OL KUN NEESPERANTISTOJ?

Esperanto-komunumo, kiel kultursocia fenomeno posedas siajn specifajn trajtojn. Kelkaj el ili ŝanĝiĝas en la tempofluo, kelkaj de ili restas stabilaj. Unu el la lastaj estas en fokuso de mia esploro. Komunikado inter esperantistoj kaj esperantistoj kun neesperantistoj – „fremduloj“ havas stabilan karakteron. La esperantistoj ofte malĝuste informas neesperantistojn pri la lingvo esperanto, ĝia kulturo. Ili pligrandigadas tiam realan kvanton de esperantistoj, kaj troigas pri facileco de la esperanta lingvo. Labormetodoj: kompara analizo de sciencaj artikoloj, libroj, interretaj artikoloj ktp., interreta enketado, duonstrukturita intervjuo.

Komunikado en Afriko

Tamtamo. Vestoj. Stratobruoj. Uzo de kiu lingvo, de kiuj lingvoj, en kiuj kuntekstoj.