Forumo

”La prepozicio “al” enhavas jam la nocion de direkto kaj neniam estas uzata lokative.”
- - - - -

Ankaǔ ”-n” por direkto estas neniam uzata lokative, sed nur kune kun vorto kiu indikas lokon (ekz.: en domon, do same kiel prepozicio ”al”: al en domo).

Uzi saman finiĝon ”-n”, kaj por mezuro, kaj por tempopunkto, kaj por direkto, kaj por rekta objekto, kaj por pozicio, ktp., estas grava malhelpo por lingvolernantoj. Tio sperteblas klare kaj unusence en plorinda lingvoscipovo kaze de personoj, kiuj tamen uzas pli lerte anglan lingvon kiel fremdan lingvon (kiu ja havas klare difinitajn regulojn), ol E-on, kiun nur poliglotoj kapablas pli-malpli normale uzi.
Ĉiujn pluajn funkciojn de finiĝo ”-n”, krom direkto, necesas anstataǔigi per alternativaj metodoj.
Se tio ne okazos baldaǔ, tiukaze E-o restos daǔre hobia planlingvo por poliglotoj, kaj nefinlernebla planlingvo por nepoliglotoj, kaj tiel ĝi neeviteble formortos.

"Tio estas la diferenco inter abstrakta 'racio' kaj 'situacia kunteksto'”.
- - - - -

Racie eblas sinesprimi ankaǔ per prepozicia indikilo de direkto:
“Kamparaj gejunuloj iras al en urbo por trovi laboron.” - Ili klopodas trovi laboron ene de urbo, sed ne survoje al urbo.

“Tiuj kamparanoj iras al urbo por vendi siajn varojn.” - citaĵo de vi: '(Ili iras en direkto al la urbo, sed ne nepre devas iri en la urbon, sed eventuale sufiĉas atingi antaŭurbajn regionojn)'.

”La avantaĝo de Esperanto estas ke la akuzativo estas reprezentata per la unusola finaĵo -n.”
- - - - -
Jes, tio estas unu el multaj avantaĝoj de E-o.

Sed ne estas saĝe kompari problemojn de E-o kun problemoj de etnaj lingvoj, ĉar etnaj lingvoj ne havas mision iĝi facile alproprigeblaj kaj uzeblaj lingvoj.

Svedoj diras: ”Perfekta afero estas nur sufiĉe bona.”
Germanoj diras: ”Eĉ perfekta afero ne estas sufiĉe bona.”

Sekve, oni ne kontentigu sin per tio, ke ekzistas lingvoj, kiuj havas eĉ pli multajn problemojn, ol E-o. Oni klopodu pluperfektigi E-on.

Svedoj diras: ”Perfekta afero estas nur sufiĉe bona.”
Germanoj diras: ”Eĉ perfekta afero ne estas sufiĉe bona.”

Tiuj diraĵoj aparte bone konvenas pri lingvoj. Kaj ekzistas nek perfekta lingvo, nek povas ekzisti perfekta internacia lingvo. Ekzistas tro da variabloj, tro da nekongruaj elementoj, kiuj devigas al kompromisaj solvoj.
Internacian lingvo povas ellabori nur poligloto, sed la lingva diverseco estas tamen ege ĝena kaj neevitebla faktoro. Dum ĉiuj lingvoj disponas pri granda komuna profunda strukturo, la surfacaj strukturoj estas tiel diversaj ke eĉ la simpligo de la morfologio (ĉe Esperanto ege sukcesa) ne sufiĉas. La ĉefaj problemoj, pri kiuj ni en la forumo diskutis, estas sintaksaj.

Nomu unu el la de mi komparitaj lingvoj, kiu ne postulas pli da morfologia balasto ol Esperanto.
- - - - -
Esperanto estas planlingvo kreita laǔ laǔdindaj principoj. Ĝi estas vere sena de superfluaj ”morfologiaj balastoj” - kiel vi esprimis tion. Mi tute konsentas kun vi pri tio.

Sed bedaǔrinde pro troa hasto (pro deziro lanĉi planlingvon kiel eble plej frue [kaj pluse sole, sen helpo de kunlaborantoj]), Zamenhof ne kreis tiujn necesajn lingvoregulojn, kiuj nepre necesas por ĉiu lingvo parolata de homo.
Post certa tempo, Zamenhof pli kaj pli rapidis, kaj li 'transsaltis' tiun ege gravan taskoparton en lingvokreado, nome: difinado de ĉiuj necesaj lingvoreguloj. Li rapide kreis kelkajn (tute nesufiĉajn) regulojn, kaj klopodis verki modelfrazojn por solvi tiun problemon pri grava manko de reguloj. Sed li verkis modelfrazojn sen havi antaǔe difinitajn regulojn, tial li ofte kreis modelfrazojn kiuj obeas al diversaj, kontraǔdiraj 'surloke imagitaj' reguloj.
Sekve, ne Esperanto estas malbona planlingvo, sed ĝia regularo estas grave mankhava, kiun AdE dum jardekoj ”ne bonvolis” kompletigi.

Li rapide kreis kelkajn (tute nesufiĉajn) regulojn, kaj klopodis verki modelfrazojn por solvi tiun problemon pri grava manko de reguloj.
Ne nur li, sed jam aliaj aŭtoroj diligente verkis. Pro la facileco de la morfologie malpezigita lingvo tio tre frue eblis. Tiel certaj konvencioj establiĝis, kiuj ne nur estis favoraj, sed tio okazas, kiam lingvo ekvivas.

Sed li verkis modelfrazojn sen havi antaǔe difinitajn regulojn, tial li ofte kreis modelfrazojn kiuj obeas al diversaj, kontraǔdiraj 'surloke imagitaj' reguloj.
Estas leĝo de la lingva evoluo, ke la lingvo estas uzata kaj poste la reguloj formulataj. Ĉu iu ajn el la konkurencaj lingvoprojektoj estis pli sukcesa? En 1906 Zamenhof transdonis la lingvon al la uzantoj, kaj kun tio la respondecon por la plua evoluigo.
Plua sperto el la lingva evoluado estas ke ĉiam estas kontroverso inter puristoj kaj progresemuloj. Nek tio nek la Fundamento estas ekskuzo por neglekto de la evoluiga tasko.
La reguloj de Zamenhof estis intencitaj por la komenca fazo. Li kalkulis pri pli frua sukceso de la furoranta Internacia Lingvo. Esperanto atingis la fazon de vivanta lingvo jam antaŭ ol la Ligo de Nacioj prokrastis (pro duboj kaŭzitaj i. a. de la konkurencaj projektoj kaj la malaprobo de filologoj) la enkondukon.